Nic mi się nie chce...

Infinite miało dzień wolny, więc mogłoby się też wydawać, że cała siódemka jest wniebowzięta. Otóż nie. Sunggyu wcale się nie cieszył, nudził się. A nie dość, że się nudził, to nic mu się nie chciało. Osobiście uważał, że jedno z drugim się wykluczało, jednak zawsze musi być wyjątek potwierdzający regułę... A więc Kim Sunggyu niczego się nie chciało, a jednocześnie się śmiertelnie nudził. I podziwiał kolegów, którzy sobie znaleźli coś do roboty.

Wyszedł ze swojego pokoju, zajrzał do lodówki, jednak niczego, na co miałby ochotę, nie znalazł. Usiadł przed telewizorem, ale tam nie leciało nic godnego jakiejkolwiek uwagi. Otworzył swojego laptopa, zaczął oglądać jakiś film, ale doszedł do wniosku, że nie ma niego ochoty. Chciał się nawet poświęcić i wyjść na spacer, ale widząc ciemne chmury zrezygnował z tego pomysłu. Ostatecznie wrócił do pokoju, który dzielił z Woohyunem w celu przespania całego dnia. Ale nie potrafił zasnąć. Zirytowany rzucił poduszką w kąt i zaczął szukać kolegów.

W salonie trafił na Woohyuna, który stał przed lustrem, wyginając się w lewo, prawo, w przód, w tył, uśmiechającego się i rzucającego serca sam do siebie. W innych okolicznościach zdzieliłby swojego kumpla przez głowę, ale teraz w ogóle nie interesowało go, co on wyczynia.

- Weź, nudzi mi się – rzucił z krzywą miną Sunggyu, opadając na jakiś fotel.
- Obejrzyj coś – powiedział dla zbycia Namu, dalej gapiąc się w swoje lustrzane odbicie.
- Nie chce mi się.
- Poćwicz układ.
- O matko, nie chce mi się.
- Zjedz coś.
- Nie ma nic.
- Poczytaj.
- Nie chce mi się!
- Poćwicz aegyo.
- Wiedziałem, że to zły pomysł, żeby pytać ciebie, głąbie.

Kim przewrócił oczami i minął Woohyuna, który całkowicie go zignorował. Wszedł do kuchni, gdzie Dino i Hoya bawili się w kucharki. A przynajmniej młodszy raper się starał, bo Dongwoo raczej tylko podjadał. Usiadł przy stole, spojrzał na nich znudzony i rzucił:

- Nudzi mi się.
- To ugotuj coś – powiedział sarkastycznie Hoya.
- Chcesz nas potruć?! – pisnął Jang, patrząc z przerażeniem na Howona.
- Skoro mu się nudzi, niech zrobi coś pożytecznego.
- To niech pranie zrobi!
- Pogięło was? Nie chce mi się.
- To nudzi ci się czy nic ci się nie chce? – Hoya odwrócił się do lidera z nożem w ręku, i lider pomyślał, że to przerażający widok.
- I jedno, i drugie…
- Ale ty jęczysz! – wrzasnął Dino, wsadzając do ust wielki liść sałaty - Nssiwnegozeuwsgazkaeciezapapagaeyui.
- Co? – zapytali jednocześnie Hoya z Sunggyu.
- No, nic dziwnego, że uważają cię za papę Gyu. Marudzisz jak stary dziadek.
- Ale nic mi się nie chce…

Kim rozłożył się na stole z miną cierpiętnika, który nie ma zielonego pojęcia, co ze sobą zrobić. Ale raperzy mieli go serdecznie dość, bo Hoya podszedł do niego, wziął go za koszulkę i wystawił za drzwi kuchni, mówiąc:

- To idź przeszkadzać komu innemu!

Lider przewrócił oczami, westchnął ciężko i z jednego z pokoi usłyszał dźwięk gitary. Otworzył drzwi i ujrzał brzdąkającego na niej Myungsoo. Myungsoo lidera raczej nie zauważył, skupiając się na chwytach. Sunggyu usiadł obok i szturchnął L’a, który spojrzał na niego złowrogo.

- Nic mi się nie chce – rzucił z miną zbitego psa lider.
- To masz problem – rzucił na odczepnego L, wracając do swojej gitary.
- Daj mi pograć…
- Podobno nic ci się nie chce.
- Bo mi się nie chce, ale mi się tak strasznie nudzi.
- To się może zdecyduj, co? I nie zawracaj innym głowy.
- Weź mi coś wymyśl, no, kurde, proooszę…

Sunggyu zrobił słodkiego oczka i składając ręce w błagalnym geście. Patrzył uważnie na Myungsoo, jednak on tylko spojrzał uważnie na lidera, pokręcił z dezaprobatą głową, i patrząc swojemu hyungowi w oczy, powiedział:

- Zniknij, przepadnij, męcz kogoś innego.

Z ust lidera wyrwał się jęk zawodu. Obrażony wstał z podłogi i kopnął L’a w nogę, aż ten syknął. Jednak nie zdążył oddać Sunggyu, bo ten już wyszedł z pokoju, a nogi pokierowały go na zewnątrz pomieszczenia. Na schodach siedział Sungyeol, zawzięcie grając w jakąś grę na komórce.

- Cholera! – wrzasnął nagle, aż Kim się cofnął ze strachu – No szybciej! No leź! No kurde, ruchy!
- Co robisz? – zapytał Sunggyu, siadając obok Lee, rozglądając się uważnie, czy skądś nie wyskoczy maknae.
- A nie widzisz! Kurde, no daj mu w łeb! No chyba każę ci dać mu w łeb, a nie się schylać! – wrzeszczał Yeol, a lider spojrzał mu w ekran komórki.
- Fajna ta gra?
- Głupia! Beznadziejna! Zaraz mnie zabiją!
- To daj mi pograć.
- Spadaj! Masz swoją komórkę!
- Ale nudzi mi się i nic mi się nie chce…
- No to czego ty ode mnie chcesz?! Kurde, w mordę mu! Jak ci się nudzi, to idź spać!
- Nie chce mi się…
- Kurde! Nie znoszę cię! Przez ciebie przegrałem!
- A co mnie to! Nudzi mi się! Zrób coś z tym! I w ogóle czemu się drzesz jak stare prześcieradło!
- A co, to mój problem?! Weź idź zawracaj głowę komu innemu, nie jestem twoją niańką!
- I co się drzesz?!
- Bo lubię i przegrałem!
- A spadaj!
- Sam spadaj!

Oburzony Sunggyu wypiął Yeolowi język. Widząc, że chłopak znów zaczął grać w swoją grę, wytrącił mu komórkę z ręki i pobiegł do domu, słysząc masę soczystych przekleństw pod swoim adresem. Prawie się zaśmiał, kiedy przed nim wyrósł zły maknae. Zły maknae był groźny.

- Nudzi ci się? – wycedził przez zęby Sungjong.
- Tak, nudzi mi się, masz jakiś pomysł, co z tym zrobić? – zaczął buntowniczo lider, ignorując spojrzenia Lee.
- Tak.
- O, jaki?
- Zgiń!

Sungjong, trzymając w ręku białego miśka, zaprezentował Suynggyu, jak zginąć powinien. Uderzył pluszaka z całej siły, a ten znalazł się na drugim końcu salonu. Lider pokręcił głową i przechodząc obok Jonga, wpadł na niego, prawie go przewracając. Ten tylko prychnął jak wściekły kot i poszedł męczyć Sungyeola.

Lider natomiast sfrustrowany, zły, oburzony, obrażony, zdegustowany i znudzony, wszedł do swojego pokoju i trzasnął drzwiami. Westchnął ciężko, i powalił się na swoim posłaniu, stwierdzając, że w tym domu oprócz spania nic ciekawszego go nie spotka.

- Na tych debili nigdy liczyć nie można. Jakby ciężko było zrozumieć, że nic mi się nie chce i mi się nudzi.

Z tą myślą postanowił zasnąć, dodatkowo dochodząc do wniosku, że jak oni kiedyś będą mieli taki problem, to się zemści.